അന്തരം..

തീരമെന്ന പരിധികളുള്ള
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് മേലെ
ഞാന്‍ നടക്കുമ്പോള്‍,
ആകാശമെന്ന പരിധികളില്ലാത്ത
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് മേലെ
നീ പറന്നുയര്‍ന്നു..

ആത്മഗതം..

നിന്‍റെ ഉണര്‍ത്തുപാട്ടില്‍ ,
ഞാനിനി ഉണരില്ല...
നാട്യവും ജീവിതവും
പരസ്പര പൂരകങ്ങളെന്ന
തിരിച്ചറിവില്‍,
നിനക്കു മുന്‍പില്‍
ഞാനിനി ഉറക്കമെന്ന
നാട്യം തുടരട്ടെ...

??????....

എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
നിന്നു,സങ്കല്‍പ്പതൂലിക
നിന്നെ വരച്ചെടുക്കവേ,
മിന്നിമറയുന്ന നിന്‍റെ
കള്ളച്ചിരിയും ,
കണ്ണുകളിലെ തിളക്കവും ,
ഇനിയും മരിക്കാത്ത
മനസ്സിലെ നന്‍മയും ,
നിരക്കൂട്ടുകള്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍
വഴങ്ങാതെ,ചോദ്യ ശരങ്ങളോടെ,
പുതിയ നഷ്ട്ട സ്വപ്നങ്ങളെ സമ്മാനിച്ച്‌,
കാന്‍വാസിനും ,തൂലികക്കുമിടയില്‍ നിന്നു..
ധീരമായൊരു വെല്ലുവിളിയോടെ..!!